มารยาท ระเบียบ และบังคับในการใช้อินเติอร์เน็ต
1.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์ทำร้าย  หรือละเมิดผู้อื่น เช่น ไม่เผยแพร่ข้อความกล่าวหาบุคคลอื่นให้ได้รับ      ความเสียหาย  ไม่เผยแพร่รูปภาพลามกอนาจาร เป็นต้น
2.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์รบกวนการทำงานของผู้อื่น เช่น การเล่นเกมหรือเปิดเพลงด้วยคอมพิวเตอร์  รบกวนผู้อื่นที่อยู่ใกล้เคียง
3.ต้องไม่สอดแนม แก้ไข หรือเปิดดูแฟ้มข้อมูลของผู้อื่นก่อนได้รับอนุญาต
4.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์เพื่อการเพื่อการโจรกรมข้อมูลข่าวสาร
5.ต้องไม่ใช้คอมพิมเตอร์สร้างหลักฐานที่เป็นเท็จ
6.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์คักลอกหรือใช้โปรแกรมของผู้อื่นที่มีลิขสิทธิ์โดยไม่ได้รับอนุญาติ
7.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์ละเมิดคอมพิวเตอร์ละเมิดการใช้ทรัพยากรคอมพิวเตอร์โดยที่ตนเองไม่มีสิทธิ์
8.ต้องไม่นำเอาผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตน
9.ต้องคำนึงถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับสังคมอันเป็นผลมาจากการกระทำของตน
10.ต้องใช้คอมพิวเตอร์โดยเคารพกฎ ระเบียบ กติกา และมีมารยาทของหน่วยงสาน สถาบันหรือสังคมนั้นๆ

สู้เพื่อแม่

ความรักเเสนอัศจรรย์

“เเม่” คือผู้ที่ให้ ความรัก ความห่วงใย อภัย และชีวิต

ความรัก         

ความรักของเเม่นั้นจะหาใดเปรียบไม่ได้เพราะ เเม่ให้ความรัก ทุกวัน ทุกนาที ทุกชั่วโมง เเล้ว ทุกวินาที เมื่อเรากังวลใจเราก็มีคนคอยเดินเขียงข้างเราเเละเเนะนำเราในทางที่ถูกต้องอยูเสมอ ตั้งแต่เล็กจนโตมา มีแม่คนเดียวเท่านั้นที่คอยให้ความรักที่จริงใจ จริงจัง และไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ลูกก็อยากจะตอบแทนแม่ด้วยความรักที่ลูกมีต่อแม่ค่ะ

ความห่วงใย          

      ตั้งแต่ที่โตมาแม่คอยห่วงใยลูกตลอดไม่ว่าลูกจะอยู่ที่ไหนทำอะไร แม่จะโทรหา แล้วถามว่าเป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย? ลูกก็ห่วงแม่เหมือนกัน ความห่วงใยที่แม่มีให้นั้น มันมากจนไม่มีอะไรที่จะเปรียบเทียบได้ว่าใครที่ห่วงเราเท่าแม่

         ตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบันลองนับดูสิว่าเราทำผิดต่อแม่กี่ครั้งแล้ว แล้วกี่ครั้งที่แม่อภัยให้เรา คำตอบที่ลูกหาได้คือ ทุกครั้ง แม่อภัยให้ลูกเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรแม่ก็จะให้อภัยลูก ถ้าลูกทำผิดกับแม่ คำพูดที่แม่จะพูดกับลูกคำเดียวคือ ไม่เป็นไรจ้ะ นี่แหละคือ แม่อภัยให้เราชีวิต        

        ใครล่ะ?ที่เป็นคนอุ้มท้องเรามา เก้าเดือน ใครที่คอยดูแลเรา ที่ลูกโตได้ถึงทุกวันนี้ ลูกคือ ชีวิตที่แม่ให้มา ถ้าลูกเป็นอะไรไปลูกเชื่อว่า แม่เท่านั้นที่จะให้ชีวิต สละชีวิตกับลูกได้ และลูกก็อยากบอกแม่ว่า ชีวิตลูก ลูกก็ให้แม่ได้ค่ะ

ความรักที่ไม่มีความสำคัญ

“ลูก”เคยเห็นแม่สำคัญบ้างไหม ลองย้อนกลับไปถามตัวเองว่า ที่แม่ให้เรามา เราให้อะไรแม่ไป คำตอบคือ ดื้อรั้น เกเร เอาแต่ใจ ติดเพื่อน

ดื้อรั้น           

แม่ให้ความรักกับลูกมา ลูกก็ไม่เคยสนใจ ลูกกลับดื้อรั้นใส่แม่ ถือเป็นการตอบแทนความรักที่แม่ให้ งั้นหรอ?

เกเร         

ความเกเรของลูก แม่สั่งสอนเท่าไหร่ก็ไม่ฟังความห่วงใยที่แม่ให้มา ลูกขอตอบแทนแม่โดยการเกเร

เอาแต่ใจ        

ลูกคนนี้เป็นเด็กที่เอาแต่ใจ ลูกก็รู้ตัว แต่ลองนึกย้อนกลับไป ลูกเอาแต่ใจตัวเองแล้วแม่ให้อภัยหรือป่าวล่ะ?

ติดเพื่อน        

ก็แม่เป็นคนให้ชีวิตลูกมานี่ ให้มาแล้วก็แล้วกัน ชีวิตก็ถือว่าเป็นของลูกแล้ว ลูกเลยถือโอกาสตอบแทนแม่ด้วยการ ติดเพื่อน โทรศัพท์คุยกันนั่นแหละ ทั้งวันทั้งคืน

ที่ลูกทำมาทั้งหมดลูกอยากบอกว่า ...ลูกรักแม่และจะสู้เพื่อแม่ค่ะ                      สตรีใดไหนเล่าเท่าเธอนี้         เป็นผู้ที่ ลูกทุกคนบ่นรู้จัก

เป็นผู้ที่ มีพระคุณการุณนัก                 เป็นผู้ที่ สร้างความรักสอนความดี

           เป็นผู้ที่คอยสั่งสอนเอาใจใส่     คอยห่วงใยเราทุกคนจนวันนี้

เปรียบแสงทองสว่างล้ำนำชีวี                 เธอคนนี้คือ“เเม่” ของเราเอง